Na een heerlijk ontbijt in het Brit Hotel in Poitiers vroeg weer op de pedalen. Dit was een leuk hotel, een vriendelijke receptie, waarvan de medewerkers ook veel deden om mijn fiets veilig te stallen. De fiets sliep in de salle des conférences, heel attent. Ook waren er vleeswaren, veel fruit en andere heerlijkheden op het ontbijtbuffet. Voor onderweg maar een appel en sinaasappel meegenomen.

De zon scheen maar er stond een koude harde wind. Tot mijn vreugde had ik die 95% van de hele rit in de rug. De weergoden wilden blijkbaar iets goedmaken. Doel van de tocht, Saint-Jean- d'Angely, ruim 130 km verderop. Ik heb besloten de meest westelijke route te volgen. Het binnenland heb ik nu genoeg gezien, ik verlang wel weer naar de kust. Het wordt dus Poitiers, Lusignan, Saintes, Royan. Daar steek ik dan de monding van de Gironde over. Zoiets als de boot naar Texel. Lekker, hoef ik niet te fietsen. Morgen ontmoet ik Annemarie en Bram in Royan. Daar staan zij op de camping en slaap ik een nachtje in de vouwwagen.

In Lusignan een stop gemaakt en een mooie kerk en een overdekt marktplein bekeken. Verder door een heuvelachtig landschap met niet al te gekke klimmetjes. Daarbij, de wind blies mij zowat heuvel op. Toch weer twee keer op een landweg terechtgekomen. Google stelt voor een afslag te nemen die er op zich normaal uitziet. Na een kilometer wordt het een karrenspoor en daarna een smal pad. Je denkt het zal niet lang duren maar dat valt tegen. Vaak kilometers hobbeldebobbel en je komt er geen mens tegen. Die mensen op straat valt hier toch tegen. Of ze zitten in hun auto of thuis achter de luiken.

Na een kilometer of 60 krijg ik de laatste tijd last van mijn linker kleine teen. Nou en zou je zeggen maar het wordt op den duur knap vervelend. Door de druk op het pedaal wordt de teen steeds tegen de binnenkant van mijn schoen gedrukt. Bij zo'n reuzensupermarkt de schappen afgestruind naar een een oplossing. Ik dacht aan een pleister. Toen vond ik kleine pleistertjes die verlichting moeten geven bij drukproblemen, waarschijnlijk likdoornpleisters. Pleistertje geplakt en opgelost.

De laatste 40 km kwam ik steeds terecht op een grote doorgaande weg. Niet verboden voor fietsers maar ze rijden er wel 90 en voorbijkomende vrachtwagens geven je dan wel een klap wind. Gevaarlijk en steeds probeerde ik zo snel mogelijk van die weg af te komen.

Aan het eind van de rit, toch nog 135 km, werd ik vriendelijk ontvangen bij een B&B. Lag wel ver van de stad. Nog eens 5 km heen en weer gelopen om in het centrum van de stad wat te eten. Ik heb mijn half uurtje bewegen in de buitenlucht wel weer gehad.