Voor de tweede keer is de wifi verbinding slecht en kan ik mijn verslag niet op mijn tablet maken. Het komt. Nog een 400 km te gaan.

Dag 28:

Vanochtend zonder ontbijt vertrokken uit Santo Domingo de la Calzada. Dat was voorzien want bij aankomst was mij verteld dat het hotel geen ontbijt serveerde maar dat er voldoende voorzieningen in de omgeving waren om een ontbijt te nuttigen. Niet dus. Zondagmorgen, alles dicht. Wel had ik al een sinaasappel op en een kop koffie gedronken. Een basis lag er.

Pas 20 km Verder was er een bakkertje open met een klein assortiment levensmiddelen. Deze zaakjes zijn ook populair bij de wandelende medepelgrims die ik nu in grote getale voorbij rijd. Drie croissants en twee bakken koffie later zag de wereld er weer heel anders uit. Nog een leuke ontmoeting met een oudere dame. Al etend sprak zij mij in rad Spaans aan waar ik geen woord van begreep. Toen moest ik een zin, die zij langzaam uitsprak, woord voor woord nazeggen. Aan het eind werd ik omhelsd. Het kwam er min of meer op neer dat ik een gelukkig man was omdat ik haar woonplaats, Belorado, had bezocht. De provincie Rioja verlaten, Burgos binnengekomen.

Vandaag besloten weinig cultuur te snuiven maar kilometers te maken. Het was koud, geen wind en het lijf kwam niet echt lekker op gang. Daarom was de klim van 3 km na Belorado, naar 1150 meter even een dingetje. Met alle kleding aan krijg je het te warm. Dan wat uitgetrokken maar in de afdaling was het weer veel te koud. Na deze klim zou ik op vlakker terrein uitkomen. Dat klopte maar vlak is hier 200 meter omlaag en dan weer omhoog. Gelukkig brak de zon door en kreeg ik de wind in de rug zodat ik weer soepeltjes opschoot.

Voor Burgos besloten een hotel te boeken in Estepar. Burgos is een prachtige stad. De kathedraal is imposant. De stad voornamelijk rondgereden door parkachtige gebied langs de rivier, druk met wandelaars. Buiten Burgos nog even met een Nederlands stel gesproken. Hij kwam uit Hoogwoud, zij uit het oosten van het land. Ze waren al sinds begin maart onderweg en stonden een aanduiding te fotograferen dat het vanaf dat punt nog 501 km was. Nog een stukje te gaan dus.

Daarna onverharde wegen gevolgd. Dat zag er allemaal prima uit, niet zo slecht als in Frankrijk. Weer Google Maps gevolgd en weer in de middle of nowhere uitgekomen. Doe dat nou niet Klaas. Op het laatst hield Het pad op en moest ik langs de rivier door het gras banjeren. Na 98 km, waarvan er 5 verdwaald, het hotel gevonden. Tevens chauffeurscafe dus daar moet ik mij thuis voelen. Kamer is prima en ontbijt gegarandeerd. We gaan het zien, morgen.

Dag 29:

In hotel El Perigrino in Estepar werd het ontbijt niet apart opgediend. Ik mocht aanschuiven aan de bar waar ook de vrachtwagenchauffeurs hun ontbijt gebruikten. Daar zijn ze gauw mee klaar, een kop koffie. Ik bestelde een grote croissant en een soort roombroodje en een bak koffie. De serveerster keek mij aan met een blik van "eet jij dat allemaal op", ja, dat deed ik.

Ik was dus vroeg op pad, frisjes, ik zit inmiddels op 800 meter hoogte, de zon scheen en er was geen wind. Ideaal fietsweer. Eerst alvast wat boodschappen gedaan voor onderweg en toen volgens het boekje op pad.

Eerst een klim van 3 km en daarna nog één van 2,5 km. Niet zo steil, en naar een hoogte van 950 meter. Daarna volgde inderdaad het voorspelde vlakke parcours. Het was prachtig, prima wegen en mooie vergezichten. De dorpen liggen her en der verspreid en hebben allemaal wel een prachtige kerk of ander monument. Op veel kerktorens nestelen ooievaars. Ze klepperden er lustig op los. Het is toch een vrolijke boel in de bossen en velden. Veel mooie vogels vliegen voor je uit of zingen het hoogste lied. De koekoek, die had ik eigenlijk sinds Frankrijk niet meer gehoord. Vanmorgen was 'ie er weer. Toch geen regen op komst?

In Hontanas een kerk bezocht en daar een kaarsje gebrand voor de vader van mijn schoonzuster. Er brandden veel kaarsjes. De stroom pelgrims wordt steeds groter en velen nemen even de tijd om in de kerk stil te staan bij een overleden familielid of welke reden dan ook. Ik word er ook altijd stil en weemoedig van.

In Boadilla del Camino, inmiddels de provincie Burgos uit en Palencia binnen, eindelijk dan de lunch op een pleintje in de schaduw ervaring. Een herberg voor pelgrims met een ommuurde tuin met daarin een gezellig terras. Voor €6 een heerlijke gemengde salade gegeten. Voor het eerst sinds lange tijd weer wat groenvoer. Pelgrimeren is blijkbaar populair in de USA. Er zijn veel Amerikanen en ze zijn luidruchtig.

Verkeerd rijden kan haast niet meer, op iedere straathoek staat zowat aangegeven dat je op weg bent naar Santiago. Er was zelfs een soort highway to Santiago. Een autoweg, daarnaast een fietspad, voor mij, en daarnaast een prachtig gravelpad voor de wandelaars. Volgens mij hebben de Spanjaarden slim uit de Europese potten gesmikkeld om dit alles gefinancierd te krijgen.

Toch is het mij weer gelukt, verdwalen, en ik weet nu eindelijk waarom. De laatste 30 km zet ik het adres van het hotel in Google Maps in de stand fietsen. Dan word ik steevast landwegen op gestuurd, zo ook vandaag. Om hier uit te komen de navigatie ingesteld op autorijden. Dat bracht mij feilloos via normale wegen naar mijn eindbestemming. Van de 130 gereden km's waren er 25 dwaalkilometers. Het hotel serveert het diner al om 19:00 uur. Ik kan niet wachten.